اونقدر دلم گرفته که حتی گریه هم ارومم نمیکنه

روزگار اما وفا با ما نداشت!

                                                             طاقت خوشبختی ما را نداشت ! 

حسن باران این است که زمینی ست، ولی آسمانی شده است  

و به امداد زمین می آید حسن باران این است که مرا میبرد از خویش به عشق  

 و مرا بر میگرداند از عشق به خویش شعر میخواند در گوش  

 من آرام آرام هیچ میدانی این قطره که بر گونه ی زیبای  

 تو ریخت از کجا آمده بود؟ از کدام اقیانوس؟ از کجای عالم؟  

 و چه راهی پیموده ست در هوا ابر؟ هیچ میدانی  

 این قطره که بر گوشه ی لبخند تو ریخت آه و اندوه کدامین ماهی ست  

 که به تور صیاد افتادست؟ اشک لبخند کدامین ماهیست این قطره